Εγκλήματα στη σύγχρονη βιομηχανία προσωπικοτήτων

Την τελευταία δεκαετία εμφανίστηκε μία νέα κουλτούρα που έγινε της μόδας και έχτισε νέες μάσκες για τους ανθρώπους. Αυτή του πετυχημένου, του ευτυχισμένου, του άτρωτου, του άφοβου, του ισορροπημένου, του άξιου, του ηθικού, του καλού, της χαράς, της πληρότητας, του ταλαντούχου.

Και λίγο, λίγο οι ανάγκες και οι προσδοκίες μας, μας οδήγησαν να κάνουμε καινούριο δέρμα μας όλες αυτές τις μάσκες. Έτσι μας φυλακίσαμε πίσω από ένα νέο είδος φυλακής. Αυτό της τελειότητας.

Χτίστηκαν τέτοια τείχη εντός των οποίων η δημιουργία βαθιάς δυστυχίας ήταν αναπόφευκτη. Το ψεύδος μονόδρομος. Και η ουσιαστική επαφή με τον εαυτό υπέστη την πιο βαθιά ρήξη.

Έχουμε μετατραπεί σε προϊόντα μίας νέας βιομηχανίας παραγωγής προσωπικοτήτων που δημιουργεί μοντέλα βγαλμένα από μία «φιλοσοφία» ζωής που αντί να οδηγήσει σε αλλαγή, προκάλεσε όχι μόνο στασιμότητα, μα και οπισθοδρόμηση.

Βρεθήκαμε μπροστά σε ανήθικους να διδάσκουν ηθική και φιλοσοφίες ζωής, μπροστά σε δυστυχισμένους να διδάσκουν ευτυχία, μπροστά σε ατάλαντους να διδάσκουν εκπλήρωση, μπροστά σε αδαείς να διδάσκουν αγάπη, σε φοβισμένους να διδάσκουν ελευθερία και τόσα άλλα.

Και δυστυχώς... το φάγαμε αμάσητο το νέο παραμύθι.

Ευκαιριακές συνθήκες και άνθρωποι πούλησαν φρούδες ελπίδες στον πόνο, στις ανάγκες και στα θέλω των ανθρώπων.

Δυστυχώς.... αυτή η συνταγή πέτυχε...

Έτσι σήμερα βλέπουμε ανθρώπους να έχουν συμμετάσχει σε άπειρα σεμινάρια, διαλέξεις, προγράμματα με περιεχόμενο διαφόρων θεματολογιών... αλλά αντί να έχουν πάει μπροστά να έχουν επιφορτιστεί με ένα νέο είδος διαστρέβλωσης.

Τα τελευταία χρόνια πολλοί άνθρωποι έχουν συμμετάσχει σε υπαρξιακά εγκλήματα, κάτι το οποίο θα ήθελα να ελπίζω πως έχει γίνει άθελά τους.

Για παράδειγμα πήγε κάποιος σε έναν ειδικό να δουλέψει τα κακώς κείμενα της παιδικής ζωής του και του λέει ο ψυχολόγος την εξής φράση... «η μάνα έχει το ακαταλόγιστο»...

Αλήθεια; Πως το λες επαγγελματίας άνθρωπος αυτό, όταν θα έπρεπε να γνωρίζεις πως ακόμη και στα καλύτερα σπίτια υπάρχουν μητέρες και πατέρες που έχουν κακοποιήσει ψυχολογικά τα παιδιά τους, ενώ κατά τα άλλα στις κοινωνίες παρουσιάζονται ως πετυχημένοι και αγαπητικοί γονείς και χαίρουν πλήρους αναγνώρισης;;;

Πως βοηθάς έναν άνθρωπο να επουλώσει τις πληγές του, όταν εξ ορισμού εγκλωβίζεις τον άνθρωπο που σου ζητά βοήθεια μέσα στον κόσμο της κακοποίησης του, λέγοντάς του αυτή τη φράση;

Ίσως η λέξη «έγκλημα» που χρησιμοποιώ να είναι βαριά, μα κατά την δική μου άποψη αποτελεί έγκλημα.

Ένα άλλο περιστατικό φαινομενικά αθώο, μα εξίσου εγκληματικό. Απευθύνεται κάποιος σε έναν ειδικό σε μία δύσκολη φάση της ζωής του. Σε μία φάση όπου έχουν εγερθεί φόβοι, ενοχές, δύσκολοι απολογισμοί ζωής. Ξέρετε, εκείνες οι φάσεις όπου έχει σηκωθεί έναν τσουνάμι όπου νιώθουμε πως πνιγόμαστε στο νερό και δεν υπάρχει καμία διέξοδος για εμάς. Η φάση που ψάχνουμε από κάπου να πιαστούμε για να επιβιώσουμε μέσα από ένα υπαρξιακό σοκ. Και στα πρώτα ραντεβού ενός τέτοιου ανθρώπου που αναζητά βοήθεια σε ψυχολόγο δίνεται η συμβουλή «κάνε αυτό που νιώθεις»...

Σοβαρά;;;; Είναι δυνατόν να δίνεται αυτή η συμβουλή από επαγγελματία άνθρωπο σε κάποιον χωρίς να έχει εξεταστεί το κατά πόσο αυτός ο άνθρωπος έχει διαύγεια του τι νιώθει, γιατί το νιώθει και αν αυτό που νιώθει προέρχεται από διαστρεβλωμένες πεποιθήσεις ή οτιδήποτε άλλο;

Πως είναι δυνατόν να πιστεύει ένας επαγγελματίας πως αυτή η συμβουλή θα προσφέρει κάτι πέρα από προσωρινή ανακούφιση η οποία θα οδηγήσει σε ένα κύμα καταστροφικών επιλογών άτακτης φυγής από οτιδήποτε.

Είναι αυτό λύση; Πως βοηθάτε αυτούς τους ανθρώπους να αποκτήσουν πρωτίστως διαύγεια; Πως βοηθάτε αυτούς τους ανθρώπους να ονοματίσουν και να ταυτοποιήσουν τι νιώθουν; Πως τους βοηθάτε να αντιληφθούν την προέλευση των όσων βιώνουν;

Τους δίνετε ένα ντεπόν ανακούφισης των συμπτωμάτων και δεν τους δίνετε την ευκαιρία να αντιληφθούν καν τι τους συμβαίνει και με φρόνηση, αγάπη και ωριμότητα να διαχειριστούν όποια κατάσταση και να προβούν σε όποια επιλογή θα φέρει πραγματική εξυγίανση στη ζωή τους.

Είναι δυνατόν;;; Να οδηγείτε ανθρώπους να καταστρέφουν οικογένειες, δουλειές, φιλίες, συνθήκες ελαφρά την καρδία, αντί να τους βοηθήσετε να δουν τι πραγματικά συμβαίνει;

Φυσικά αυτό δεν αναιρεί το να αποφασίσει κάποιος να σταματήσει μία σχέση, οικογένεια, εργασία κλπ. Μα αυτό χρειάζεται να προκύπτει από ένα υγιές εσωτερικό σημείο ωριμότητας και όχι από τα ένστικτα επιβίωσης με οχήματα τον φόβο, τον θυμό, την οργή που έχει ο άλλος συσσωρεύσει ολόκληρη τη ζωή του για διάφορους λόγους.

Πέρα από αυτά τα σοβαρά θέματα που μπορεί να συναντούμε, υπάρχουν και τα πιο απλά καθημερινά εγκλήματα τα οποία δεν έχουν άμεσες συνέπειες στη ζωή των ανθρώπων, αλλά έμμεσες και τα αποτελέσματά τους παρουσιάζονται πολύ αργότερα.

Έχω ακούσει πολλούς ανθρώπους να παραπονιούνται πως έχουν απευθυνθεί σε ειδικούς και ενώ βίωσαν μία κάποια ανακούφιση αρχικά, δεν υπήρξε εν τέλει διάρκεια στο αποτέλεσμα.

Μα και πως να υπάρξει αποτέλεσμα σταθερό και μόνιμο; Πως; Όταν το πρώτο μέλημα είναι το πασάλειμμά και η είσπραξη εύκολου χρήματος εκμεταλλευόμενοι τον πόνο των άλλων;

Αν δεν δουλευτούν οι αιτίες και δεν πάρει τη βοήθεια που χρειάζεται ο άλλος για να αναπτύξει την απαραίτητη δύναμη να δει τον εαυτό του και την προσωπικότητά του στην πραγματική της διάσταση και κατόπιν να προβεί σε αλλαγές, πως θα υπάρξει αποτέλεσμα διαρκείας;

Πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να πάρει μόνιμα αποτελέσματα αν αναγνωρίσει μόνο τι έχει βιώσει και από ποιον, ενώ παράλληλα δεν αναγνωρίσει πως αυτό έχει διαμορφώσει τα κακώς κείμενα της δικής του προσωπικότητας και τι αυτά προκαλούν στη ζωή του;

Διότι κυρίες και κύριοι ειδικοί, αν δεν κάνω λάθος κάθε πράξη που υπεστήκαμε οδηγεί σε πράξεις που θα κάνουμε σε άλλους, είτε παθητικές, είτε ενεργητικές. Και τελικά η ζωή που δεν μας αρέσει είναι συνέπεια των δικών μας επιλογών και πράξεων. Αυτή είναι μια εξίσωση που αν δεν αλλάξει και από τις δύο πλευρές της δεν πρόκειται να οδηγήσει ποτέ σε υγιή και μόνιμα αποτελέσματα. Και κάπως έτσι οδηγούνται οι άνθρωποι σε προσωρινές ανακουφίσεις και μελλοντικές δυστυχίες.

Άλλοι υπέροχοι ειδικοί...

Αυτοί που δίνουν συμβουλές σε γονείς για τα προβληματικά τους παιδιά. Και καταλήγουν να κάθονται να φτιάξουν το παιδί ένας ειδικός και ένας γονέας απουσία του παιδιού. Πως το κάνετε αυτό;;;;; Τόσο αδαείς;;;; Το παιδί το ρώτησε κανείς;;;;; Εξετάστηκε η περίπτωση πως απέναντί σας έχετε έναν καταπιεστικό, ελεγκτικό και κακοποιητικό γονέα που ξέρει το καλό του παιδιού του και θα φροντίσει ο ίδιος να το βρει και να του το επιβάλλει;;;;

Μία άλλη κατηγορία ειδικών...

Οι ειδικοί των σχέσεων.... Άλλοι εγκληματίες από εδώ.... Πηγαίνει ο άλλος να λύσει τα θέματά του στη σχέση του... και ακούς τις ατάκες... «πω, πω τι σου έκανε...», «πω, πω έχεις έναν τοξικό άνθρωπο», «να φύγεις να ηρεμήσεις...» Τι λέτε ωρέ κλεφτόπουλα;;;!!!

Εξετάστηκε σε βάθος αυτή η σχέση; Εξετάστηκαν και τα 2 μέρη αυτής της σχέσης; Εξετάστηκε το κατά πόσο αυτή η σχέση θα μπορούσε να ευημερήσει και να γίνει υγιής;;;!!! Ειδικά αν υπάρχει η θέληση από τα μέρη της σχέσης να δουλέψουν και να παλέψουν για αυτή;;;;

Πως τα κάνετε αυτά τα πράγματα μου λέτε;;;;

Έχει γίνει της μόδας να διαλύονται ζωές έτσι απλά, αντί να βοηθούμε τους άλλους να γυρίσουν τα μάτια τους στην ρίζα των προβλημάτων τους. Και μόνο αφού λυθούν αυτά και αφού αναγνωρίσει ο άλλος τι έχει και τι δεν έχει αξία στη ζωή του να τον αφήσουμε να αποφασίσει, να επιλέξει και να αναλάβει την ευθύνη της ζωής του.

Φυσικά η αναφορά δεν γίνεται για περιστατικά σοβαρών κακοποιήσεων όπου είναι επιβεβλημένη η άμεση παρέμβαση, αλλά για περιστατικά ανθρώπων μπερδεμένων και εγκλωβισμένων που προσπαθούν να βρουν την άκρη στο κουβάρι της ζωής τους.

Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ και στις περιπτώσεις σεμιναρίων που έχουν οδηγήσει σε λαγνεία ευτυχίας, αφοβίας, επίτευξης στόχων και τόσων άλλων καταστάσεων!

Έχει παρατηρηθεί τα τελευταία χρόνια οι άνθρωποι να ξυπνούν κάθε μέρα τρισευτυχισμένοι, άφοβοι, μες την αγάπη και την ευτυχία...

Να υποθέσω πως ίσως και εσείς ζείτε σε αυτό το νέο μοντέλο ζωής.... που έχει δημιουργήσει η νέα κουλτούρα!

Έχω να ακούσω άνθρωπο να παραδέχεται πως φοβάται πολλά χρόνια!

Το έχετε παρατηρήσει και εσείς;

Από τότε που βγήκαν οι ειδικοί και μας είπαν πως λύνεται ο κάθε είδους φόβος, δεν τολμούμε να πούμε ότι φοβόμαστε! Έχουμε γίνει όλοι άτρωτοι!!!

Αλήθεια πότε ήταν η τελευταία φορά που παραδέχτηκες ότι φοβάσαι; Θυμάσαι;

Και κάπως έτσι πας στη δουλειά σου και έχεις να διαχειριστείς μία σημαντική αντιπαράθεση, και βιώνεις τον απόλυτο πανικό και αντί να δεις ότι φοβάσαι για παράδειγμα για το αν θα μπορέσεις να το διαχειριστείς σωστά, το πνίγεις και αρχίζεις και ξεσπάς δεξιά και αριστερά μετατρέποντας τον φόβο σε θυμό. Γιατί κάποιος θα πρέπει να φταίει, αφού εσύ δεν πρέπει να φοβάσαι μιας και είσαι άτρωτος από τότε που παρακολούθησες αυτό το καταπληκτικό σεμινάριο...

Η ευτυχία δε....

Συναντώ ανθρώπους να έχουν γεμίσει ενοχές που δεν είναι κάθε μέρα ευτυχισμένοι. Που νιώθουν ανάξιοι και μη ικανοί γιατί έκαναν σεμινάριο ευτυχίας και αυτοί δεν καταφέρνουν να είναι ευτυχισμένοι κάθε μέρα, όλη μέρα!.....

Μα πως να είσαι ευτυχισμένος όλη μέρα, κάθε μέρα;;;;!!!!!

Κανένας πραγματικός άνθρωπος με πραγματική ζωή δεν μπορεί να το έχει αυτό!!!!!

Η ζωή έχει τους αγώνες της, τα εύκολα και τα δύσκολά της. Τις ανηφόρες και τις κατηφόρες της! Είναι δυνατόν να παλεύεις, να μάχεσαι και να βιώνεις ευφορία και έκσταση ευτυχίας;;;;

Αν είναι δυνατόν!!!!!!!

Που να μιλήσουμε για την αυταγάπη....

Άλλο μακελειό εδώ!!!!

Αδαείς και αμόρφωτοι στην αγάπη να δίνουν συμβουλές τους πως να σε αγαπήσεις!!!! Δεν θα το αναλύσω πολύ. Απλά θα πω, πως εδώ έχουν δημιουργηθεί τα μεγαλύτερα τέρατα εγωισμών!!!! Τραγικό!!!

Να μην αφήσουμε παραπονεμένη και την μόδα των ορίων....

Βάλε όρια.... Τι όρια πουλάκι μου...!!!! Είσαι με τα καλά σου;;;!!!

Όταν ένας άνθρωπος δεν ξέρει τι έχει αξία για αυτόν και δεν ακολουθεί τις αξίες αυτές στην πράξη, τι όρια να βάλει;;;;!!!! Όταν γίνεται αυτό, το μόνο που συμβαίνει είναι να ισχυροποιούνται οι αμυντικοί μηχανισμοί και να υψώνονται σε τέτοιο βαθμό που ο άνθρωπος εγκλωβίζεται ανεπανόρθωτα!

Είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που δεν έχει αναγνωρίσει τις αξίες του να βάλει υγιή όρια;;;;!!!!

Για να μην πούμε πως όλα αυτά έχουν δημιουργήσει την ψευδαίσθηση του τέλειου ανθρώπου. Και φυσικά το έχουμε πιστέψει τόσο, που νομίζουμε ότι είμαστε τέλειοι και σαν μικροί θεοί κρίνουμε όσια, ιερά και ανθρώπους από τους αιματοβαμμένους θρόνους της τελειότητάς μας!!!

Εν κατακλείδι.... η κατάσταση είναι τραγικά αισχρή!

Είναι δύσκολο να σπάσει αυτή η βιομηχανία και εννοείται πως δεν είναι όλοι οι ειδικοί ίδιοι... αλλά είναι επιτακτικό να έχουμε ορθή κριτική σκέψη απέναντι σε όλα αυτά!!!!!

Δεν έχω να σου δώσω μαγικές συνταγές και συμβουλές πανάκειας...

Ένα θα μπορούσα να σου μοιραστώ από την προσωπική μου εμπειρία, μελέτη και έρευνα στην πορεία της ζωής μου...

Αν θες να έχει νόημα και ποιότητα η ζωή σου, πάρε το χρόνο σου και ψάξε για τις αξίες που εσύ θέλεις να οδηγούν τη ζωή σου. Κάνε τις φάρο να σε οδηγήσουν στο μονοπάτι σου και μέσα από αυτές θεραπεύσου, επουλώσου, άλλαξε και σιγά, σιγά ανέλαβε την ευθύνη της ζωής και των επιλογών σου. Αν χρειαστείς βοήθεια, φυσικά και να την ζητήσεις, όμως επέλεξε με σύνεση ανθρώπους που σέβονται και εργάζονται με αγάπη υπέρ της κάθε ανθρώπινης ύπαρξης.

Δεν είναι εύκολο, δεν θα πετύχει με την πρώτη, δεν γίνεται μαγικά. Μα αξίζει τον κόπο και τον χρόνο σου.

Σπάσε τη βιομηχανοποιημένη προσωπικότητα που θα έπρεπε να έχεις και γίνε αυτό που είσαι πραγματικά και αυθεντικά... και ας μην ταιριάζεις με τις επιταγές της σύγχρονης μόδας...  

Θέλετε να δείτε περισσότερα άρθρα σαν αυτό;
Σκεφθείτε να γίνετε υποστηρικτής της δουλειάς μας και δείτε τους παρακάτω συνδέσμους :
Εγγραφείτε στο news letter του Compose a DreamLife blog 
Ακολουθείστε τη σελίδα μας στο Facebook