Η αριστεία δεν είναι ποτέ κάτι τυχαίο

«Η αριστεία δεν είναι ποτέ κάτι τυχαίο. Είναι πάντα το αποτέλεσμα υψηλής πρόθεσης, ειλικρινούς προσπάθειας και έξυπνης εκτέλεσης. Αντιπροσωπεύει την σοφή επιλογή μέσα από πολλές εναλλακτικές, όπου η επιλογή και όχι η τύχη, καθορίζουν τη μοίρα», είπε ο Αριστοτέλης.

Στην αρχαιότητα η ανθρώπινη αριστεία για πολλούς ήταν στόχος ζωής σε όλα τα επίπεδα της ύπαρξης τους. Όσοι κατόρθωναν να την αγγίξουν γίνονταν οι εκάστοτε ήρωες του συγκεκριμένου πολιτισμού και η ύπαρξή τους διαμόρφωνε την αντίληψη, τη συνείδηση και τον σκοπό της ύπαρξης των επόμενων γενεών. Άλλωστε, αυτός που χρωματίζει μία εποχή είναι ένας ήρωας, που κατάφερε να αριστεύσει από επιλογή σε αυτό που του ανατέθηκε ή που επέλεξε να φέρει εις πέρας.

Ο σύγχρονος άνθρωπος δυσκολεύεται να δώσει μία σαφή ερμηνεία για την ανθρώπινη αριστεία. Ίσως γιατί για τον κάθε ένα σημαίνει κάτι διαφορετικό, αναλόγως του υλικού που έχει εντός του προς διαχείριση, αλλά και λόγω της αντίληψης που έχει πλέον ο άνθρωπος για την αριστεία. Μιας και η ανθρώπινη αριστεία λαθεμένα συγχέεται με τον ανταγωνισμό.

Είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό πώς μπορεί κάποιος να γίνει άριστος, γιατί στο πέρασμα του χρόνου η προσοχή του ανθρώπου μετατοπίστηκε σε ένα μόνο μέρος της ανθρώπινης αριστείας, αυτό των υλικών επιτευγμάτων. Όμως, οι υλικές επιτεύξεις όταν στερούνται ποιότητας και ουσίας δεν μπορούν να οδηγήσουν την ανθρώπινη συνείδηση στην τελείωση της μέσα από την προσέγγιση της ηθικής, των αρετών και των αξιών.

Η ανθρώπινη αριστεία είναι μια διαδικασία ζωής και δεν μπορεί να προσεγγιστεί επαρκώς μέσα σε λίγες γραμμές. Μία μικρή γεύση όμως, μπορεί να δώσει ένα έναυσμα σε όποιον αναζητά την αριστεία εντός του, να ξεκινήσει από κάπου και έπειτα να αρχίσει αυτό το υπέροχο ταξίδι προς την ποιότητα της ύπαρξης του.

Άλλωστε, η έμπνευση για την Αριστεία προσφέρει στον άνθρωπο μία γέφυρα μέσω της οποίας μπορεί να κάνει το πρώτο βήμα για την απόκτηση ηθικών αρετών, που προκύπτουν από την επανάληψη ηθικών πράξεων.

Ο Άριστος Άνθρωπος είναι σπάνιο είδος της εποχής και αν αποτελούσε η ουσιαστική αριστεία αγαθό κίνητρο του καθενός, ο σύγχρονος πολιτισμός θα ήταν πολύ διαφορετικός. Ακόμα και οι κοινωνίες στις οποίες εντασσόμαστε, τα πολιτικά και οικονομικά συστήματα θα οδηγούνταν από την ανθρώπινη άνθιση και όχι από την ανθρώπινη παρακμή. Εξάλλου, τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους για την παταγώδη αποτυχία της όποιας προσπάθειας ελλείψει ποιότητας, ήθους, αρετών και αξιών.

Η καρδιά της ανθρώπινης αριστείας ξεκινά να χτυπά όταν βρεθείς να ακολουθείς την προσωπική σου διαδρομή, όχι με σκοπό να νικήσεις τους άλλους, αλλά με σκοπό να αλλάξεις εσύ επίπεδο. Δηλαδή, να είσαι εξαιρετικά καλός σε αυτό που κάνεις, ξεπερνώντας σε κάθε περίπτωση και σε κάθε προσπάθεια τον εαυτό σου και μόνο, χωρίς να έχεις τον πόθο από φθόνο, να ξεχωρίσεις από την μετριότητα.

Αυτή η εσωτερική ευγενής διαδικασία είναι που οδηγεί έναν άνθρωπο στην προσωπική αρίστευση, αλλά και στην δημιουργία ενός ήρωα που κατόρθωσε το ακατόρθωτο. Το να σπάσει αρχικά το δικό του προσωπικό φράγμα αντίληψης των ίδιων του των δυνατοτήτων.

Η αριστεία του πνεύματος, η αριστεία της ψυχής και η αριστεία της δραστηριότητας-πράξης συνυπάρχουν και εναρμονίζονται ως ένας κατερχόμενο στοιχείο προς εκδήλωση μέσα από την ανθρώπινη υπόσταση.

Πλέον όμως, επικρατούν οι ποσοτικά «άριστοι» και όχι οι ουσιαστικά Άριστοι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην ηγούνται οι ηθικώς υπερέχοντες, αλλά οι ηθικώς μη έχοντες. Έτσι, εκείνος που ουσιαστικά γνωρίζει και διέπεται από το ήθος, τις αρετές και τις αγαθές αξίες, κυβερνάται από εκείνον που δεν γνωρίζει και χαρακτηρίζεται από την ανηθικότητα, την έλλειψη αρετών και αγαθών αξιών.

Φυσικά, όλη την ευθύνη σε αυτήν την κατάσταση την έχει ο ηθικά άριστος. Ο οποίος, αν είναι πράγματι και ηθικά άριστος, δεν θα δεχτεί να οδηγείται από μη άριστους και σε επίπεδο ηθικής.

Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα στις σύγχρονες κοινωνίες αν οι άριστοι κατείχαν αξιώματα όπως σοφά πρότεινε ο Πλάτωνας;

Στην αρχαία Ελλάδα το «αιέν αριστεύειν», που πρωτοειπώθηκε από τον Όμηρο, ενσαρκωνόταν από εμβληματικές μορφές, που έμοιαζαν να έχουν υπεράνθρωπες ιδιότητες, ηθική στην πράξη και διακρίνονταν για την προσφορά τους στο πνεύμα, στην πολιτεία, στις επιστήμες, στις μάχες, στην τέχνη και σε τόσα άλλα. Αποτελούσαν σημείο αναφοράς για την κοινωνία και τον πολιτισμό και γίνονταν το έναυσμα για την επιδίωξη της αριστείας.

Είτε μας αρέσει, είτε όχι οι άριστοι είναι εκείνοι που έχουν δώσει το κάτι παραπάνω στην ανθρώπινη φύση. Είναι εκείνοι που κατάφεραν το ακατόρθωτο, που εισήγαγαν στην εποχή τους την καινοτομία, που έγιναν οι πρωτοπόροι και έδωσαν το μέγιστο της φύσης τους προς την εξέλιξη και την αλλαγή του συνόλου. Είναι εκείνοι που πρόσφεραν τον αληθινό πλούτο στην ανθρωπότητα. Έναν πλούτο που απολαμβάνουμε και στον οποίο προσβλέπουμε ακόμα και σήμερα. Διότι, η αριστεία είναι το μόνο νόμισμα που ταξιδεύει στους αιώνες με αναλλοίωτη αξία και μπορεί να αλλάξει την ποιότητα της ζωής του ανθρώπου.

Ένας από τους κυριότερους εχθρούς που έχεις να αντιμετωπίσεις αν αποφασίσεις να προσεγγίσεις τη προσωπική σου ανθρώπινη αριστεία, είναι η επιρροή που σου ασκεί ο τρόπος λειτουργίας της μάζας.

Η αδυναμία και η μη επιλογή των ανθρώπων να βρουν την προσωπική τους διαδρομή προς την αριστεία, τους έχει κάνει να καλύψουν την απόσταση αυτή με τρόπους όχι και τόσο ηθικούς.

Όταν νιώθει κάποιος εσωτερικά πως έχει την ικανότητα και τα εφόδια να αριστεύσει σε κάτι, αλλά δεν επιλέγει να το κάνει είτε από άγνοια, είτε από βαρεμάρα, είτε επειδή κάπως ξεγελάστηκε, οδηγείται σε συμπεριφορές που όχι μόνο τον κρατούν μακριά από την άνθισή του, αλλά τον κατακρημνίζουν σε κάτι πολύ υποδεέστερο από αυτό που είναι.

Έτσι, για να καλύψει τον εγωισμό του, που υπερισχύει, επιδίδεται σε αθλήματα ψευδαισθήσεων που πιστεύει πως είναι ικανά να μετατρέψουν την μετριότητά σε ανωτερότητα.

Το πρώτο «άθλημα» ψευδαίσθησης από το οποίο χρειάζεται να παραιτηθεί κάποιος, αν θέλει να κατευθυνθεί προς την προσωπική του αριστεία, είναι αυτό της σύγχρονης κουτσομπόλας.

Το άθλημα αυτό δεν έχει σκοπό την χρήση της κριτικής ικανότητας προς εξαγωγή συμπερασμάτων για την εξέλιξη όλων. Αντιθέτως, είναι ένα άθλημα που διψά να καταστρέψει τον δεχόμενο το κουτσομπολιό, με σκοπό να νιώσει η κουτσομπόλα λίγο πιο σπουδαία, λίγο καλύτερη, ή ακόμα και να εκδικηθεί εκείνον που έχει βάλει στο στόχαστρό της, επειδή κατάφερε να ξεπεράσει το προσωπικό του ανθρώπινο όριο για να κατευθυνθεί στην προσωπική του αριστεία.

Και παρόλο που μπορεί και εσύ να επιδίδεσαι σε αυτό το «άθλημα», πολλές φορές χωρίς να το καταλαβαίνεις, έχουν υπάρξει και περιπτώσεις που έχεις δεχτεί τις «ωφέλειες» αυτού του αθλήματος. Όπως όταν δέχτηκες τα πυρά ενός τέτοιου παθιασμένου «αθλητή» στον στίβο της ζωής σου και γνώρισες από πρώτο χέρι την «ευεργετικότητα», την «ευγένεια», την «αγάπη», αλλά και τον αληθινό σκοπό πίσω από αυτό το «άθλημα».

Όπως έλεγαν οι γιαγιάδες πολύ σοφά για τις κουτσομπόλες της δικής τους εποχής... «βγήκε η πομπή στους δρόμους και πομπεύει τους διαβάτες».

Όμως να θυμάσαι, ο διαβάτης κάπου πηγαίνει, έχει ένα στόχο, ένα σκοπό στη ζωή του.

Ο δικός σου σκοπός ποιος είναι άραγε όντας μέλος του «κλαμπ» της πόμπευσης;

Ίσως να έχεις ξεχάσει πως αυτό το άθλημα έχει ένα μικρό μυστικό. Αποκαλύπτει τις αληθινές προθέσεις και το ποιόν εκείνου που επιδίδεται σε αυτό.

Το σπορ της κοινωνικής κριτικής και του κοινωνικού κανιβαλισμού αποκαλύπτει την κακία, το κόμπλεξ κατωτερότητας, τον ναρκισσισμό, τον φθόνο, την αδυναμία, την εκδίκηση, την αυτό-υποτίμηση που κρύβονται μέσα στον πομπευτή. Γνωρίσματα που δεν συνάδουν με την αριστεία που ποθείς.

Αναρωτήσου την επόμενη φορά που θα περιμένεις εναγωνίως την ευκαιρία να πομπεύσεις τον Άριστο, αλλά και τον εν δυνάμει άριστο, «τι είναι εκείνο που περιμένεις πραγματικά;».

Με απλότητα, λοιπόν, και ταπεινότητα αν μπορείς να αριστεύσεις στο να γίνεις καλός πατέρας, αρίστευσε σε αυτό και μην κρίνεις τον μουσικό που προσπαθεί να αριστεύσει στην αρμονία. Αν προορίζεσαι να γίνεις καλός γιατρός, αρίστευσε σε αυτό και μην κρίνεις εκείνον που μπορεί να αριστεύσει στην ηθοποιία. Αν προορίζεσαι να αριστεύσεις ως αθλητής, αρίστευσε σε αυτό και μην κρίνεις εκείνον που μπορεί να αριστεύσει στη γλυπτική. Αν προορίζεσαι να γίνεις παρουσιαστής αρίστευσε σε αυτό και μην κρίνεις εκείνον που μπορεί να αριστεύσει στη γενετική.

Απαλλάξου από το σύνδρομο της κλειδαρότρυπας όσο είναι νωρίς. Το σύνδρομο που έχει γίνει καριέρα στη σύγχρονη εποχή με τους πομπευτές στις επάλξεις να μεταδίδουν ασταμάτητα πληροφορίες ακόμα και για ανθρώπους και καταστάσεις που δεν γνωρίζουν.

Άλλωστε μην ξεχνάς πως τον αληθινά Άριστο δεν μπορείς να τον αγγίξεις ό,τι και αν κάνεις. Γιατί αυτός έχει σκοπό την άνθιση της ύπαρξής του. Και την άνθιση της ύπαρξης δεν μπόρεσε ποτέ να τη σταματήσει ούτε ο ύπνος, ούτε καν ο θάνατος του χειμώνα.

Χρειάζεται, λοιπόν, ως άνθρωπος να πάρεις μία μεγάλη απόφαση!

Θα επιλέξεις να είσαι «η αλεπού που όσα δεν φτάνει τα κάνει κρεμαστάρια» ή θα ξεκινήσεις την πιο ευγενή διαδρομή προς την προσωπική σου αριστεία;

Εξάλλου, ας μην ξεχνούμε πως στον λάκκο τελικά πέφτει εκείνος που τον άνοιξε και αν συμβεί αυτό, θα έχεις χάσει την ευκαιρία να αριστεύσεις τουλάχιστον ως άνθρωπος.

Ας πετάξουμε, λοιπόν, αυτό το μικρόβιο και ας βάλουμε πλώρη για όσα μας κάνουν να εκπροσωπούμε άξια την ύπαρξή μας. Αυτό είναι το πρώτο χρέος και η πρώτη μεγάλη ευθύνη του εν δυνάμει Άριστου Ανθρώπου. Και αν χρειάζεσαι έναν σύμμαχο σε αυτό το πρώτο βήμα σου, επέλεξε εντός σου την αγάπη και άσε την να σε πλημμυρίσει μέχρι που η ζεστασιά να μην αφήνει πια χώρο για παγερές μικρότητες.

Και αν δεν μπορείς να κάνεις αυτή την αλλαγή, διότι είσαι απρόθυμος να διακριθείς του εαυτού σου, βρες κάτι άλλο να καλύψεις το χρόνο της αργίας σου. Άλλωστε, δεν μπορείς να διεκδικείς όσα μπορεί να διαχειριστεί μόνο ένας άριστος.

Ο Άριστος Άνθρωπος προτιμά την αξιοπρέπεια και υπερέχει εκ φύσεως όσων συντηρούν την αντιζηλία, τη μικροψυχία, τη μετριότητα, την ιδιοτέλεια, την αμετροπρέπεια, την ανηθικότητα και την αλαζονεία.

Είναι υπεράνω όχι από εγωισμό ή μικροπρέπεια, αλλά από διακαή πόθο να εξαλείψει αυτή την κακοδαιμονία από τον Κόσμο, ξεκινώντας από τον εαυτό του!

Ξεκίνα ηθικώς πράττοντας προς τον εαυτό σου και αξιοποίησε την εξυπνάδα σου στις επιλογές σου.

Αν θες να αριστεύσεις σε κάτι επέλεξε τον δρόμο της Αριστείας, κινήσου προς τον εν δυνάμει Άριστο εαυτό σου ώστε να Είσαι κάποια στιγμή Άριστος μεταξύ Αρίστων!

Και να θυμάσαι, πως όταν φτάσεις εκεί δεν θα έχεις πια την ανάγκη για την προσωπική σου Αριστεία, γιατί απλώς θα Είσαι πια απαλλαγμένος από την ανάγκη αποδοχής, αναγνώρισης και τίτλων στη ζωή σου.

Θέλετε να δείτε περισσότερα άρθρα σαν αυτό;
Σκεφθείτε να γίνετε υποστηρικτής της δουλειάς μας και δείτε τους παρακάτω συνδέσμους :
Εγγραφείτε στο news letter του Compose a DreamLife blog 
Ακολουθείστε τη σελίδα μας στο Facebook