Κατάρα ή ειρωνική Ευλογία;

Κάποιος σου πάτησε ξαφνικά το pause... και έμεινες εσύ με εσένα... και τώρα;... τι θα γίνει τώρα;... θα σκοτώσεις το χρόνο σου ή.... θα αποτολμήσεις να σε δεις...

Μέσα σε όλον αυτόν τον παραλογισμό της καθημερινότητάς σου... ευχόσουν να ζεις κάτι άλλο, λίγο διαφορετικό, λίγο αλλιώς... ευχόσουν για λίγο χρόνο παραπάνω για ό,τι αγαπάς....

Αχ, αν είχες λίγο χρόνο να προλάβεις να είσαι πιο αληθινός... να είσαι εσύ... πόση ευτυχία παραπάνω θα είχες... αν είχες περισσότερο δικαίωμα στη ζωή...

Και να που η ευχή σου με ένα παράξενο τρόπο πραγματοποιήθηκε... να... που ένας ιός... ήρθε να εξυγιάνει τον ιό μιας ζωής χωρίς νόημα... της δικής σου... της ανθρωπότητας...

Κατάρα ή ειρωνική ευλογία;

Θα το φανερώσουν οι επόμενες στιγμές της ατραπού της ζωής.

Όμως άσε το μέλλον θα το δούμε όταν έρθει η ώρα του.

Άστο, γιατί οι στιγμές που ζούμε τώρα είναι κρίσιμες. Οι πιο κρίσιμες στην ανθρώπινη ιστορία. Τόσο κρίσιμες που χρειάστηκε για την ασφάλεια της ζωή σου να παραδώσεις την ελευθερία της θέλησης σου οικειοθελώς.

Δεν ήταν όμως εκείνο που σε ενόχλησε τόσο, όσο ότι χρειάστηκε να παραδώσεις οικειοθελώς την ελευθερία των κινήσεών σου, των συνηθειών σου.

Ίσως γιατί την ελευθερία της θέλησης σου την παρέδωσες πριν πολλά χρόνια. Τόσα που δε θυμάσαι πια τι είναι η ελευθερία της θέλησης.

Άραγε θυμάσαι τι γεύση έχει η ελευθερία; Θυμάσαι τι ήχο έχει ο αέρας της ελευθερίας;

"ΑΕΡΑ"... όπως φώναζαν οι πρόγονοι σου που μάχονταν άφοβοι για να σου δώσουν το πλεονέκτημα του δικαιώματος για ζωή... του δικαιώματος να επιλέγεις να είσαι εσύ...

Αλήθεια πόσος αέρας έχει μείνει στη ζωή σου; Αναπνέεις;
Ζεις ή.... η ζωή για εσένα είναι κάτι μακρινό που δε θα προλάβεις;

Όσα χαρίσματα και αν σου δόθηκαν όταν γεννήθηκες που πήγαν; Χαρίσματα που υπόσχονταν το δικαίωμα σου στη ζωή και στη θέωση...

Μα για ποια θέωση μιλώ, όταν σου στερούν το δικαίωμα να περπατήσεις; Να βρεθείς στα αγαπημένα σου μέρη... στους ανθρώπους σου...

Για ποια θέωση μιλώ, όταν τώρα που είσαι εσύ με εσένα ψάχνεις να γεμίσεις το χρόνο σου χωρίς εσένα.

Λίγη τηλεόραση, μια βιντεοκλίση, ένα παιχνίδι, δυο ταινίες.
Θα περάσει ο καιρός, μη στεναχωριέσαι.
Θα τελειώσει η καραντίνα, μη στεναχωριέσαι... και αν ήσουν καλό παιδί θα βρεθείς και πάλι στα γνώριμα σου μέρη... θα είσαι πάλι ελεύθερος κινήσεων και επιλογών... μα θα είσαι και πάλι μόνος, αλλά από συνειδητή επιλογή αυτή τη φορά... ίσως και πιο μόνος από πριν γιατί θα έχεις χάσει την ευκαιρία που ζήτησες και σου δόθηκε...

Τι θα γινόταν αν όλη αυτή η απειλή θανατικού που μας περιβάλει μετατρεπόταν σε ευκαιρία;

Σε ευκαιρία να κοιτάξεις πίσω από τα λιμνάζοντα νερά αυτού που αποκαλείς ζωή;

Τελικά τι φοβάσαι περισσότερο; Το θανατικό που περπατεί στις γειτονιές και απειλεί τη ζωή σου ή την ησυχία που προηγείται του εαυτού σου;

Τι φοβάσαι περισσότερο από όλα;
Μη τυχόν σε σκοτώσει ο ιός ή μήπως δεις τον ιό της ζωής σου;
Τι φοβάσαι;
Μη τυχόν δεις... και πάψουν οι δικαιολογίες προς τη ζωή που θες;

Καταλαβαίνω... έχει κουραστεί, έχεις περάσει πολλά... μπορείς να μου μιλήσεις όσο θες για αυτό, όμως και πάλι θα σου πω... μήπως βρίσκεσαι μπροστά στην ευκαιρία μιας ολόκληρης ζωής;

Κατάρα ή ειρωνική ευλογία;

Είναι τώρα, η καλύτερη όλων των στιγμών να σταθείς μπροστά σε εσένα... γυμνός... και να αντικρίσεις τα χάρτινα φεγγάρια που πρέπει να γκρεμίσεις για να σε δεις.

Ξέρω δεν είναι εύκολο να σε κοιτάς... γιατί όταν σε κοιτάς θα βρεθείς μπροστά σε όλα εκείνα που έπρεπε να έχεις κάνει αλλιώς...

Δύσκολο το ξέρω... ενοχλητικό για εσένα που πείθεις για την τελειότητά σου... μα... είναι ο μόνος δρόμος... αν δεν περάσεις μέσα από τη σκοτεινιά σου δε θα βγεις στο φως σου... στο φως που ζητάς, όταν εύχεσαι για λίγο περισσότερο δικαίωμα στη ζωή...

Ποιος άραγε έχει αληθινά δικαίωμα στη ζωή; Ποιος άραγε το διεκδικεί; Ποιος είναι τόσο ελεύθερος ώστε να αρπάξει το δικαίωμά του και να βγει στη ζωή; Στην αληθινή ζωή... και όχι σε εκείνη που σε κάνει να αγκομαχάς σε κάθε βήμα...

Την αληθινή ζωή... εκείνη του έρωτα...
που σπάει όλους τους ορίζοντες που προσπαθούν να σε ορίσουν...
εκείνη που ανοίγει διάπλατα τις πόρτες σε όσα αληθινά είσαι.

Αλήθεια...

Ποιος είσαι;

Γιατί ζεις;

Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής σου;

Γιατί γεννήθηκες;...

Τι κάνεις εδώ;

Ξέρεις;

Όσο και αν κοιτάς αλλού, αυτά τα ερωτικά ερωτηματικά θα σε καίνε σαν πυρωμένο σίδερο κάθε φορά που θα νιώθεις την κενή από νόημα ζωή.

Αξιοποίησε το δικαίωμά σου στη ζωή. Το δικαίωμά σου να ξέρεις ποιος είσαι. Το δικαίωμα σου να γνωρίζεις γιατί είσαι εδώ.

Είναι δικαίωμα σου... πρώτιστο... μην το παραχωρείς...

Και μάθε... τώρα έχεις το δικαίωμα του χρόνου που σου είχες στερήσει...

ΜΑΘΕ...

ΓΝΩΡΙΣΕ...

ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ...

ΖΗΣΕ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΣΟΥ!

Θέλετε να δείτε περισσότερα άρθρα σαν αυτό;
Σκεφθείτε να γίνετε υποστηρικτής της δουλειάς μας και δείτε τους παρακάτω συνδέσμους :
Εγγραφείτε στο news letter του Compose a DreamLife blog 
Ακολουθείστε τη σελίδα μας στο Facebook